Paglapag nang eroplano sa Suvarnabhumi International Airport sa Bangkok, anong saya at ligaya sa puso ko. Haha! Kasi nakarating ako nang ligtas. Okay, so time for the fun part na, exploring a new airport. I always get thrilled when I'm inside an airport. Feeling ko nasa movie ako or may amazing race na kasali ako. Ganun. So I found my way going to the immigration section for my exit. As always, I just followed the arrows and my gut feel.
Pagdating sa immigration section, parang may pila sa concert ni Lady Gaga. Andaming tao. Sabay sabay din siguro nagsidating mga flights from everywhere kaya nagdagsaan ang mga foreign visitors. Buti na lang natatandaan ko yung ibang mukha nang kasama ko sa flight ko. I felt I was at the right line. Nakaka-aliw ang pila, parang united colors of benneton. Lahat nang lahi, lahat nang kulay, lahat nang amoy, lahat nang itsura. May mga bel-ami looking boys din. Awww! Haha.
After that long fucking line, akala ko magkaka-aberya na naman ako sa Immigration pero good thing wala. Ang bilis lang. Pagka-tatak, deretso na sa pagkuha nang bagahe ko. Then I thought of having my money in my wallet exchanged na since andun na din. Sobrang gutom na kasi ako. Baka may makainan ako. Then paglabas nang airport, ayun na, di ko na alam kung saan ko hahagilapin ang cousin ko na susundo sa akin. Wala pa naman kaming form of communication. So ikot ikot, lakad lakad hanggang nagkita na kami.
I met Jomar, my cousin's friend na may dalang sasakyan na maghahatid sa amin sa Pattaya. Kasama nang cousin ko yung older brother niya na kasama niya nung umuwi sila. Dito na din siya magwo-work. We left the airport and stopped at McDonalds along the highway to grab some snacks. Gutom na rin pala sila. After, a quick munch at yosi nila, we left. Ang haba nang highway na yun. Dere-deretso na siya from Bangkok Airport to Pattaya. Almost 2 hours ang byahe.
I was welcomed by Nana sa apartment nila kung saan kami bumaba. Winarm welcome din ako nang aso nila na si Bobo. So cute! Right next to their apartment is the room where I will stay together with Kuya Ogie, the older brother of Nano. The area is actually like in the Philippines lang. Same weather, same skin color of locals, except yung language na nakasulat everywhere na di mo maintindihan at napakadaming foreigners.
After lunch, I had a little rest. Dahil off ni Nano nang thursday kaya tinaon ko din yung flight ko on that day, mamamasyal daw kami. Kaya bago umalis, nagpahinga lang saglit. The next things that happened on my first day in Thailand in the next entry...
No comments:
Post a Comment